Emio Greco (Italië) en Pieter C. Scholten (Nederland) werken sinds 1995 samen en hebben in meer dan drie decennia een veelzijdig en internationaal erkend oeuvre opgebouwd dat zich uitstrekt van hedendaagse dans tot opera, theater, muziek en film.
Hun eerste gezamenlijke werk, de solo Bianco (1995), vormde het begin van de trilogie Fra Cervello e Movimento (tussen brein en beweging). In datzelfde jaar formuleerden zij hun Manifesto met zeven principes over dans en de invloed ervan op lichaam en toeschouwer. In 1996 richtten zij het gezelschap Emio Greco | PC op, waarmee zij iconische choreografieën maakten als Double Points: One & Two (1999), Conjunto di Nero (2001) en Rimasto Orfano (2002).
Vanaf het begin combineerden zij hun artistieke werk met onderzoek, educatieve projecten en interdisciplinaire samenwerkingen. Voor het Edinburgh International Festival regisseerden zij de opera’s Orfeo ed Euridice en The Assassin Tree. In samenwerking met Toneelgroep Amsterdam maakten zij de theaterproductie Teorema. Interdisciplinaire trajecten leidden tot het Dante-drieluik HELL (2006), [purgatorio] In Visione (2008) en you Para|diso (2010), waarmee zij internationaal doorbraken.
Tussen 2014 en 2018 waren Greco en Scholten artistiek directeuren van het Ballet National de Marseille (BNM), waar zij twee thematische lijnen ontwikkelden: Le Corps du Ballet en The Body in Revolt. Zij creëerden met BNM onder meer Boléro, Passione, Momentum, Corpi Ingrati, Rocca, Non Solo Medea en Les Cygnes et les Autres. Deze periode betekende voor hen een verdieping in de zoektocht naar een hedendaagse vorm van ballet en een verbreding van hun internationale netwerk.
Hun recente werk wordt gekenmerkt door de WE-cyclus (2020–heden), waarin de relatie tussen mens, lichaam en samenleving centraal staat. Voorbeelden zijn We, the Breath (2022), We, the Shameless (2022), We, the Eyes (2023) en Nous, le Radeau / We, the Lust (2024, coproductie met Philharmonie de Paris). Sinds 2004 doen zij structureel onderzoek naar de relatie tussen het intuïtieve lichaam en nieuwe technologieën, wat leidde tot projecten als DP OUTIS, de Europese samenwerkingen PREMIERE (2022–2025) en HAMLET (2025–2027), en de ontwikkeling van ICK Online, een digitaal platform, virtueel podium en kenniscentrum.
— Manifest 7 Noodzakelijkheden met 7 dansprincipes
In 1996 schreven Emio Greco en Pieter C. Scholten hun artistieke manifest Les Sept Nécessités.
Dit ‘dogma’, waarvan de artikelen in het Frans zijn geschreven – ‘omdat Il faut que… de noodzaak zoveel sterker uitdrukt’ – is een poging om dans in woorden te vatten.
In het manifest legden ze de basis voor een danstaal die teruggaat naar de innerlijke behoeften van het dansende lichaam, een innerlijk bewustzijn van tijd en ruimte dat is opgeslagen in het diepe geheugen van het lichaam.
Vandaag de dag heeft het manifest niets aan actualiteit of relevantie ingeboet en dient het nog steeds als inspiratiebron voor de voortdurende ontwikkeling en verdieping van het werk.
— 7even Noodzakelijkheden:
- Il faut que je vous dise que mon corps est curieux de tout et moi: je suis mon corps
Ik moet je vertellen dat mijn lichaam nieuwsgierig is naar alles en dat ik mijn lichaam ben. - Il faut que je vous dise que je ne suis pas seul
Ik moet je vertellen dat ik niet alleen ben. - Il faut que je vous dise que je peux contrôler mon corps et en même temps jouer avec lui
Ik moet je vertellen dat ik mijn lichaam kan beheersen en er tegelijkertijd mee kan spelen. - Il faut que je vous dise que mon corps m’échappe
Ik moet je vertellen dat mijn lichaam aan het ontsnappen is. - Il faut que je vous dise que je peux multiplier mon corps
Ik moet je vertellen dat ik mijn lichaam kan vermenigvuldigen. - Il faut que je vous dise qu’il faut que vous tourniez la tête
Ik moet je vertellen dat je je hoofd moet draaien. - Il faut que je vous dise que je vous abandonne et que je vous laisse ma statue
Ik moet je vertellen dat ik je verlaat en je mijn standbeeld geef.
Prijzen en onderscheidingen
- 2025: Premio Internationale Adriatico voor bepalende bijdrage aan de hedendaagse dans
- 2022: Premio Danza & Danza Italia voor beste buitenlandse choreografen
- 2021: Zwaan d’Or (VSCD) voor een uitzonderlijke bijdrage aan de Nederlandse dans
- 2012: ROCCO – Zwaan (VSCD) voor beste dansproductie
- 2011: You PARA|DISO – Dioraphte Prijs voor sterke internationale positie
- 2011: You PARA|DISO – nominatie Zwaan (VSCD) voor beste dansproductie 2010–2011
- 2007: HELL – Zwaan (VSCD) voor beste dansproductie 2006–2007
- 2006: HELL – Prijs van de professionele theater-, muziek- en danscritici, Parijs, voor beste dansvoorstelling
- 2004: Double Points: One & Two – Time Out Live Award, Londen; 2003 – Premio Danza & Danza, Italië
- 2002: Extra Dry – Premio Teatro del Mundo, Argentinië; 2002 – Nominatie Nijinsky Prijs, Monaco
- 2001: Serie Double Points – Sonia Gaskell Prijs, Amsterdam
- 2001: Double Points: One & Two – Herald Angel Award, Edinburgh
- 1999: Philip Morris Kunstprijs, Amsterdam
